27 نوامبر 2024 - یک مطالعه ی جمعیتی بزرگ بر روی مردان بالای 45 سال نشان داد که مقاومت به انسولین ممکن است یک عامل خطر مهم برای ایجاد شایع ترین بیماری دریچه قلب در جهان یعنی تنگی دریچه ی آئورت (AS) باشد.

این یافته ها که در ژورنال Annals of Medicine منتشر شده است، برای اولین بار این عامل خطر ناشناخته را برای تنگی دریچه ی آئورت برجسته کرد.امید است که با نشان دادن ارتباط بین AS و مقاومت به انسولین، راه های جدیدی برای پیشگیری از این بیماری ارائه شود.

تنگی دریچه ی آئورت، یک بیماری ناتوان کننده ی قلب است، که باعث باریک شدن دریچه ی آئورت می شود و خروج جریان خون از قلب را محدود می کند. با گذشت زمان، دریچه ضخیم و سفت می شود و باعث می گردد قلب برای پمپاژ موثر خون در بدن سخت تر کار کند. اگر به آن رسیدگی نشود، به تدریج می تواند باعث آسیب هایی شود که به عوارض تهدید کننده زندگی مانند نارسایی قلبی منتهی می گردد.

ممکن است سالها طول بکشد تا افراد مبتلا به AS علائمی مانند درد قفسه سینه، خستگی، تنگی نفس و تپش قلب را احساس کنند. برخی ممکن است هرگز این علائم را تجربه نکنند، اما ممکن است همچنان در معرض خطر نارسایی قلبی و مرگ باشند. عوامل خطری که قبلاً برای AS شناسایی شده بودند، عبارتند از سن، جنس مذکر، فشار خون بالا، سیگار کشیدن و دیابت.

مقاومت به انسولین، که اغلب سال ها قبل از شروع دیابت نوع 2 ایجاد می شود، زمانی رخ می دهد که سلول ها به طور موثر به انسولین( هورمونی که مسئول تنظیم سطح گلوکز خون است) پاسخ نمی دهند. در نتیجه، بدن برای حفظ سطح طبیعی گلوکز انسولین بیشتری تولید می کند که منجر به افزایش سطح انسولین خون (هایپرانسولینمی) می شود.

در مطالعه ی حاضر، محققان داده‌های 10144 مرد فنلاندی 45 تا 73 ساله را تجزیه و تحلیل کردند که همگی در ابتدا فاقدAS بودند و در مطالعه سندرم متابولیک در مردان (METSIM) شرکت داشتند. در شروع مطالعه، محققان چندین بیومارکر از جمله موارد مربوط به هایپرانسولینمی و/ یا مقاومت به انسولین را اندازه گیری کردند. پس از یک دوره ی میانگین پیگیری 10.8 ساله، 116 مرد (1.1٪) مبتلا بهAS تشخیص داده شدند.

این تیم چندین نشانگر زیستی مرتبط با مقاومت به انسولین را شناسایی کردند - مانند انسولین ناشتا، غلظت انسولین در 30 و 120 دقیقه پس از غذا، پروانسولین و پپتید C سرم - که با افزایش خطر AS مرتبط بودند. این بیومارکرها حتی پس از تنظیم سایر عوامل خطر شناخته شده مانند شاخص توده بدنی (BMI) و فشار خون بالا، یا حذف شرکت‌کنندگان مبتلا به دیابت یا ناهنجاری دریچه آئورت، پیش‌بینی‌کننده‌های مهمی برای AS باقی ماندند.

محققان سپس از تکنیک‌های آماری پیشرفته برای جداسازی پروفایل‌های نشانگر زیستی کلیدی استفاده کردند و دو الگوی متمایز را شناسایی نمودند که نشان‌دهنده ی مقاومت به انسولین به‌عنوان پیش‌بینی‌کننده AS، مستقل از سایر عوامل خطر قلبی عروقی، مانند سن، فشار خون، دیابت و چاقی بود.

دکتر Johanna Kuusisto، نویسنده اصلی این مقاله از بیمارستان دانشگاه Kuopio در فنلاند، گفت: این یافته ی جدید نشان می‌دهد که مقاومت به انسولین ممکن است یک عامل خطر مهم و قابل تغییر برایAS  باشد.از آنجایی که مقاومت به انسولین در جمعیت‌های غربی رایج است، مدیریت سلامت متابولیک می‌تواند رویکرد جدیدی برای کاهش خطر ابتلا به AS و بهبود سلامت قلبی عروقی در جمعیت‌های سالخورده باشد. در حال حاضر برای تعیین تاثیر بهبود حساسیت به انسولین از طریق اقداماتی مانند کنترل وزن و یا ورزش بر پیشگیری از تنگی دریچه ی آئورت به مطالعات بیشتری نیاز است.

نقاط قوت اصلی این مطالعه شامل گروه بزرگ مبتنی بر جمعیت و دوره طولانی پیگیری آن است. با این حال، محدودیت‌های آن شامل تمرکز انحصاری بر روی مردان و تعداد نسبتاً کم موارد AS است که ممکن است تعمیم یافته‌ها را به سایر جمعیت‌ها محدود کند.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2024-11-world-common-heart-valve-disease.html