25 اکتبر 2024- بر اساس یک مطالعه ی جدید، ورزش با شدت بالا بیشتر از ورزش با شدت متوسط، سطح هورمون گرلین را سرکوب می کند و منجر به کاهش بیشتر گرسنگی می شود. این اثر ممکن است در زنان بیشتر از مردان باشد.

هورمون گرلین (ghrelin) یک هورمون پپتیدی می‌باشد که از ۲۸ اسیدآمینه تشکیل شده است و از سلولهای اپسیلون در بخش درون‌ریز لوزالمعده ترشح می‌شود. این هورمونبه اشکال اسیله و دی اسیله در خون در گردش است ومحرک احساس گرسنگی بوده و از سلول‌های طاق معده و سلول‌های اپسیلون در پانکراس ترشح می‌شود. مطالعات قبلی نشان داده‌اند که ورزش حاد می‌تواند سطح گرلین را تعدیل کند، اما داده‌ها در مورد تأثیر شدت ورزش بر سطوح گرلین و اشتها محدود هستند.

برای از بین بردن این شکاف تحقیقاتی، پژوهشگران از 14 بزرگسال شامل هشت مرد(میانگین سنی 43.1 سال و شاخص توده بدنی22.2) وشش زن(میانگین سنی 32.2 سال؛شاخص توده ی بدنی 22.7 کیلوگرم بر متر مربع) برای شرکت در این مطالعه ثبت نام کردند. افراد شرکت کننده پس از یک شب ناشتا در تمرینات با شدت های مختلف شرکت کردند.

شرکت کنندگان آزمون حداکثر آستانه لاکتات با ارگومتر درجه بندی شده (LT) و حداکثر مصرف اکسیژن (VO2peak) را برای تعیین شدت تمرین انجام دادند.

سه دوره تمرین با دوچرخه با تطابق کالری انجام شد: کنترل (بدون تمرین)، شدت متوسط ​​(برون ده توان در LT)، و با شدت بالا (برون ده توان مربوط به 75 درصد از تفاوت بین LT وVO2peak).

سطوح گرلین تام، گرلین آسیله، گرلین دی اسیله و لاکتات در ابتدا و در فواصل متعدد پس از تمرین اندازه گیری شد. رتبه بندی اشتها با استفاده از مقیاس آنالوگ بصری در ابتدا و پس از آن هر 30 دقیقه ارزیابی شد.

نتایج این مطالعه به شرح زیر بود:

•  سطوح گرلین تام در طول تمرین با شدت بالا به طور قابل توجهی کمتر از ورزش با شدت متوسط ​​و بدون ورزش بود( P <.0001برای هر دو).

•  هم مردان و هم زنان در طول تمرینات با شدت بالا به طور قابل توجهی سطوح گرلین دی اسیله شده کمتری نسبت به ورزش با شدت متوسط ​​(0001/0P<) و بدون ورزش (0.002P=) داشتند، اما فقط زنان در طول تمرینات ورزشی با شدت بالا به طور قابل توجهی سطح گرلین اسیله شده ی پایین تری داشتند(P <.0001).

•  نمرات گرسنگی در گروه ورزش با شدت متوسط ​​نسبت به گروه بدون تمرین بیشتر بود(< .01P) تفاوتی بین ورزش با شدت بالا و ورزش با شدت متوسط، ​​یا بدون ورزش یافت نشد.

•  سطوح لاکتات در طول ورزش با شدت بالا به طور قابل توجهی بالاتر از ورزش با شدت متوسط ​​و بدون ورزش بود(P <.0001 برای هر دو).

نویسنده اصلی این مقاله پرفسور Kara C. Anderson، از گروه حرکت شناسی دانشگاه ویرجینیا در یک بیانیه خبری، گفت: ورزش باید به عنوان یک "دارو" در نظر گرفته شود، جایی که "دوز" باید بر اساس اهداف شخصی فرد تنظیم شود. تحقیق ما نشان می دهد که ورزش با شدت بالا ممکن است برای سرکوب اشتها، به ویژه به عنوان بخشی از برنامه کاهش وزن، مفید باشد.

نتایج این تحقیق در 24 اکتبر 2024 به صورت آنلاین در مجله انجمن غدد درون ریز منتشر شد.

محققان گفتند: کاربرد این مطالعه در دنیای واقعی با محدودیت هایی همراه است زیرا شرکت کنندگان تحت شرایط روزه آزمایش شدند، که ممکن است سناریوهای ورزشی معمولی را منعکس نکرده باشد. تفاوت در سطوح تناسب اندام و مصرف کالری در حین ورزش بین مردان و زنان ممکن است بر یافته ها تأثیر بگذارد. این مطالعه فقط افراد لاغر را شامل می‌شد که کاربرد یافته‌ها را برای افراد دارای اضافه وزن یا چاقی محدود می‌کرد.

این مطالعه توسط بودجه دانشکده آموزش و توسعه انسانی، دانشگاه ویرجینیا، و موسسه ملی دیابت و بیماری های گوارشی و کلیوی، حمایت شد.

منبع:

https://www.medscape.com/viewarticle/does-exercise-intensity-modulate-ghrelin-2024a1000jk7