2 سپتامبر 2024- محققان دانشگاه فناوری تگزاس در ایالات متحده، بررسی نمودند که آیا داروی کاهش وزن محبوب سماگلوتید وارد شیر مادر می‌شود و این چه معنایی برای سلامت مادران شیرده و نوزادانشان دارد.نتایج این مطالعه‌ در مجله Nutrients منتشر گردید.

شیر مادر، بهترین منبع مغذی برای نوزادان است. بدن مادر تغییرات پویایی را در ترکیب شیر ایجاد می کند تا از سلامت نوزاد در طول زمان حمایت کند. چنین تغییراتی با شیر خشک نوزاد امکان پذیر نیست. علاوه بر این، بارداری اغلب شامل افزایش وزن است که می تواند نقش مهمی در چاقی مداوم در بین زنان داشته باشد، اما شیردهی خطر ابتلا به اختلالات متابولیک مادر را در مراحل بعدی زندگی کاهش می دهد.

همچنین زنان معمولاً بعد از بارداری تغییر وزن دارند. حفظ  3 واحد شاخص توده بدنی (BMI) یا بیشتر در طول دو سال فاصله ی بین تولدها، خطر پیامدهای نامطلوب مادر و نوزاد را افزایش می دهد.

سماگلوتاید، علاوه بر اینکه یک گزینه درمانی برای دیابت نوع 2 است، به عنوان یک داروی ضد چاقی نیز عمل می کند. سماگلوتاید 94% به ساختار پپتید شبه گلوکاگون1 (GLP-1) که در بدن بطور طبیعی تولید می شود، شباهت دارد و به گیرنده ی GLP-1 با میل ترکیبی 0.38 نانومولارمتصل می شود.

نکته جالب این است که پپتید طبیعی GLP-1 در شیر مادر شناسایی شده است و دانشمندان معتقدند که این پپتید به سیر کردن نوزاد کمک می کند. علاوه بر این، شیردهی می تواند منجر به انتقال غیر مستقیم داروهای مادر به کودک شود. نوزادان نسبت به بزرگسالان ظرفیت متابولیکی متفاوتی دارند. به این ترتیب، حتی قرار گرفتن محدود در معرض مواد خطرناک می تواند به نوزاد آسیب برساند. با توجه به احتمال وجود آنالوگ های GLP-1 در شیر، این امر به ویژه در مورد سماگلوتاید، نگرانی هایی را برای سلامت نوزادان بوجود آورده است.

با این حال، این مطالعه همچنین بر اهمیت نظارت بر مصرف مواد مغذی مادر، به ویژه با توجه به وضعیت کاتابولیک شیردهی و پتانسیل سماگلوتید برای تسریع کاهش وزن فراتر از تغییرات معمول پس از زایمان، تأکید می کند. اطمینان از تغذیه ی مناسب مادر برای حمایت از تولید شیر و محتوای مواد مغذی شیر مادر، بسیار مهم است.

در مورد این مطالعه

در مطالعه حاضر، محققان وجود سماگلوتید را در شیر مادر ارزیابی کردند. آن‌ها از داده‌های Infant Risk Human Milk Biorepository استفاده کردند که نمونه‌های شیر و اطلاعات سلامتی را از زوج‌های مادر و نوزاد جمع‌آوری می‌کرد. داده های پرسشنامه و نمونه های شیر هشت زن از این مخزن زیستی استخراج شد. نمونه های تهیه شده از شیر این زنان بلافاصله پس از تزریق زیر جلدی سماگلوتید و سپس 12 و 24 ساعت بعد جمع آوری شد.

مقدار کمی از شیر با کلروفرم برای جداسازی لایه های آلی و آبی مخلوط و سانتریفیوژ شد. پس از آن، شیر یا بخش بالایی با متانول مخلوط شد و سانتریفیوژ شد تا مایع رویی جمع آوری شود. تبخیر جزئی انجام شد (تا حداقل 1 میلی لیتر باقی بماند)، و آب برای به دست آوردن نمونه های 2 میلی لیتری برای تجزیه و تحلیل کروماتوگرافی مایع - طیف سنجی جرمی (LC-MS) به نمونه ها اضافه شد.

علاوه بر این، استانداردهای کالیبراسیون خارجی با مخلوط کردن شیر با حجم‌های مختلف محلول استوک سماگلوتید، تهیه شد. این استانداردها در معرض همان پروتکل آماده سازی نمونه قرار گرفتند که قبلاً ذکر شد و سپس آنالیز LC-MS انجام شد.

دوز نسبی موجود در بدن نوزاد (RID)، یا دوز تنظیم شده با وزن مادر، با توجه به فراهمی زیستی سماگلوتید و پروفایل های دوز طولانی الاثر محاسبه شد.

محققان خاطرنشان کردند که شرکت کنندگان در مراحل مختلف پس از زایمان بودند، از شش ماه تا دو سال، که ممکن است بر ترکیب شیر و انتقال موادی مانند سماگلوتید تأثیر بگذارد.

یافته های این مطالعه

محققان، سماگلوتید را در شیر جمع آوری شده در زمان صفر، 12 و 24 ساعت پس از تزریق دارو، شناسایی نکردند. شرکت کنندگان سفیدپوست، سیاه پوست، قفقازی یا از نژادهای مختلط (کره ای/سفید) بودند. از زمان زایمان نیمی از شرکت کنندگان یک یا دو سال گذشته بود، در حالی که از زمان زایمان سه نفر از شرکت کنندگان حداقل شش ماه می گذشت.

با وجود گذشت مدت زمان طولانی از زایمان، شیر مادر بخش قابل توجهی از رژیم غذایی اکثر نوزادان را به خود اختصاص داده است، با حداقل قرار گرفتن در معرض شیر خشک. از آنجایی که سماگلوتید در نمونه های شیر مادر تشخیص داده نشد، تیم تحقیقاتی فرض کردند که غلظت آن همیشه زیر حد پایین‌تر کمّی‌سازی (LLOQ) است- پایین‌ترین غلظتی که در آن می‌توان یک آنالیت را به‌طور قابل اعتماد با استفاده از روش فعلی، اندازه‌گیری کرد.

بر اساس دریافت شیر توسط ​​نوزاد به میزان 150 میلی‌لیتر بر کیلوگرم در روز و LLOQ برابر با 5.7 نانوگرم بر میلی‌لیتر، حداکثر دوز ممکن سماگلوتاید 855 نانوگرم بر کیلوگرم در روز تخمین زده شد. با توجه به وزن متوسط ​​مادران که 96 کیلوگرم بود و این که 0.56 میلی گرم سماگلوتید زیر جلدی در هفته دریافت می کردند، حداکثر RID ممکن که با استفاده از LLOQ محاسبه شد برابر با 1.12% بود. علاوه بر این، با تنظیم تغییرات بالقوه در غلظت شیر ​​در روزهای پس از تجویز سماگلوتید، حداکثر RID در روز دوم 1.26٪ بود.

در حالی که این مطالعه بر وجود سماگلوتید در شیر مادر متمرکز بود، نیاز به نظارت دقیق بر سلامت مادر و نوزاد را نیز برجسته کرد. یکی از مادران مشکلات گوارشی گذرا را در نوزادش در طول مصرف سماگلوتید گزارش کرد، اگرچه ارتباط این مشکلات با دارو به طور قطعی تایید نشد.

نتیجه گیری

در مجموع، این مطالعه نشان داد که غلظتسماگلوتید در شیر مادر درLLOQ  برابر با 5.7 نانوگرم در میلی لیتر، غیر قابل تشخیص است. به عنوان بدترین سناریوی مواجهه نوزاد، از LLOQ برای تخمین غلظت دارو استفاده شد. اگرچه RID یک اندازه گیری ناقص با محدودیت های مختلف است، محققان محاسبات استاندارد RID را تغییر دادند تا پارامترهایی برای فراهمی زیستی و فرمولاسیون طولانی اثر را شامل شود. RID برای semaglutide که با استفاده از LLOQ محاسبه شد، بسیار پایین و برابر با 1.12٪ بود. علاوه بر این، حداکثر RID هنگامی که برای تغییرات در غلظت شیر ​​پس از تجویز دارو تنظیم شد، 1.26٪ بود.

این یافته ها نشان می دهد که سماگلوتید موجود در شیر انسان بعید است خطرات قابل توجهی برای کودکان شیرخوار ایجاد کند. با این حال، محققان بر نیاز به انجام تحقیقات بیشتر در مورد اینکه چگونه استفاده از سماگلوتید در دوران شیردهی ممکن است بر تولید و ترکیب شیر تأثیر بگذارد، با توجه به پتانسیل کاهش وزن سریع و پیامدهای آن برای تغذیه مادر و نوزاد، تاکید کردند.

منبع:

https://www.news-medical.net/news/20240902/Is-semaglutide-use-during-breastfeeding-safe.aspx