25 سپتامبر 2024- یک مطالعه ی مقایسه ای اخیر نشان داد که آگونیست های گیرنده GLP-1 ممکن است مزایای چشمی قابل توجهی نسبت به متفورمین برای بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 به ویژه در کاهش خطر ابتلا به گلوکوم داشته باشند. این یافته های امیدوار کننده، که مزیت جدید بالقوه آگونیست های گیرندهGLP-1  را برجسته می کند، می تواند بر استراتژی های درمانی آینده برای مدیریت عوارض مرتبط با دیابت تأثیر بگذارد.

محققان در مقاله ی خود که در ژورنال Ophthalmology منتشر گردید، نوشتند: «آگونیست‌های گیرندهGLP-1  با کاهش قابل توجه بروز گلوکوم با زاویه باز اولیه (POAG)، فشار خون چشمی بالا و نیاز به درمان‌های خط اول گلوکوم در مقایسه با متفورمین در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مرتبط هستند.»

گلوکوم، یکی از علل اصلی از دست دادن بینایی، اغلب در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 به دلیل عوامل مختلفی از جمله افزایش فشار داخل چشم و کنترل ضعیف متابولیک ظاهر می شود. درمان‌های سنتی دیابت در درجه اول بر مدیریت سطح قند خون متمرکز هستند و متفورمین یکی از رایج‌ترین داروهای تجویز شده است. در این مطالعه، اقبال ایک کی احمد و همکارانش از مرکز چشم جان آ. موران در دانشگاه یوتا در آمریکا، تأثیر آگونیست‌های گیرنده پپتید-1 شبه گلوکاگون(GLP-1) و متفورمین را بر خطر گلوکوم با زاویه باز اولیه، فشار خون بالای چشمی و لزوم درمان های خط اول گلوکوم در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 مقایسه کردند.

برای این منظور، محققان یک مطالعه کوهورت گذشته‌نگر با استفاده از پرونده‌های پزشکی الکترونیکی(EMR)  از یک شبکه پرونده سلامت بین‌المللی، از ماه مه 2006 تا مه 2024 انجام دادند. این مطالعه بر روی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 (T2DM) که با آگونیست های گیرنده GLP-1 یا متفورمین درمان شده بودند، متمرکز شد. داده های 120 سازمان مراقبت های بهداشتی در 17 کشور مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و پیامدهای بیماران پس از 1، 2 و 3 سال درمان با این داروها، ارزیابی شد.

تطبیق امتیاز تمایل (PSM) برای متعادل کردن متغیرهای کمکی مانند جمعیت شناسی، بیماری های همراه و مصرف دارو استفاده شد. نسبت خطر(RR)  برای ارزیابی بروز گلوکوم با زاویه باز اولیه (POAG)، فشار خون بالای چشمی، و نیاز به درمان های خط اول، از جمله مسدود کننده های بتا، آنالوگ های پروستاگلاندین، بریمونیدین، برینزولامید، دورزولامید، نتارسودیل و ترابکولوپلاستی با لیزر محاسبه شد.

یافته های این مطالعه به شرح زیر است:

 •  پس از تطبیق امتیاز تمایل، هر دو گروه شامل 61998 بیمار در پیگیری 1 ساله، 27414 بیمار در پیگیری 2 ساله و 14100 بیمار در پیگیری 3 ساله بودند.

•  خطر ابتلا به POAG در بیماران تحت درمان با آگونیست های گیرنده GLP-1 در مقایسه با بیمارانی که متفورمین را برای یک سال(RR 0.59)، دو سال (RR 0.50) و سه سال (RR 0.59) مصرف می کردند، به طور قابل توجهی کاهش داشت.

•  اثرات محافظتی مشابهی برای فشار خون بالای چشمی وجود داشت، با کاهش خطر 56% در یک سال (RR=0.44)، 57% در دو سال(RR=0.43) و 49% در سه سال(RR=0.51).

•  خطر شروع درمان خط اول نیز در گروه آگونیست های گیرنده GLP-1 در یک سال(RR=0.63)، دو سال(RR=0.71) و سه سال(RR=0.75)کمتر بود.

محققان نتیجه گرفتند: «این یافته‌ها بر مزایای بالقوه ی آگونیست‌های گیرنده  GLP-1در رابطه با چشم و اهمیت روزافزون آن‌ها در مدیریت بالینی بیماران دیابتی تأکید می‌کند».

منبع:

https://medicaldialogues.in/ophthalmology/news/glp-1-receptor-agonists-linked-to-lower-glaucoma-risk-compared-to-metformin-in-type-2-diabetes-patients-study-135429