بررسی عفونت SARS-CoV-2 در حاملگی های دیابتی

11 اکتبر 2021- در مطالعه جدیدی که در مجله BMC Pregnancy and Childbirth منتشر شد، محققان در مورد علوم پایه و بالینی روابط احتمالی بین دیابت شیرین و بیماری کروناویروس 2019 (COVID-19) در بارداری، بحث کردند.

درباره مطالعه

هم COVID-19 و هم دیابت، بیماریهایی همه گیر هستند. افزایش شدت COVID-19، که ناشی از سندرم حاد تنفسی ناشی از کرونا ویروس 2(SARS-CoV-2) است، در بیماران مبتلا به دیابت گزارش شده است. با این حال، پیامدهای بالینی COVID-19 در بارداری های دیابتی ناشناخته است.

برای درک بهتر این موضوع، محققان در سپتامبر 2020 یک مرور سیستماتیک درMEDLINE (PubMed) ، EMBASE ،CINAHL ، کتابخانه Cochrane وWeb of Science Core  Collection  انجام دادند.

محققان تحقیقات مربوط به COVID-19 وDiabetes Mellitus  ، COVID-19  و بارداری، وCOVID-19  و حاملگی های دیابتی را جستجو و بررسی کردند.محققان به طور خاص به مکانیسم های پاتوفیزیولوژیکی، نتایج و ویژگی های بالینی، غربالگری و مدیریت علاقه مند بودند.

در این مقالات گفته شده بود که پیش آگهی زنان باردار مبتلا به دیابت شیرین وCOVID-19 ممکن است با مکانیسم های احتمالی زمینه ای مانند جذب تسهیل شده ی ویروس توسط آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین 2 (ACE2) که گیرنده اصلی ورود SARS-CoV-2 است، مرتبط باشد. همچنین به سایر علل مانند سطح پایه ی بالاتر سایتوکاین های پیش التهابی، کمبود اکسیژن و فعال سازی پلاکت ها، آمبولی و پره اکلامپسی اشاره شده بود.در این تحقیقات پیشنهاد شده بود که ممکن است COVID-19 افراد را مستعد ابتلا به دیابت شیرین کند.

ویروس SARS-CoV-2  و دیابت

در حالی که دیابت شیرین و بیماری های قلبی عروقی شایع ترین بیماریهای همراه مشاهده شده در بیمارانSAR-CoV-2 بودند، چندین مطالعه گزارش کرده اند که بروز دیابت در موارد شدید COVID-19 ، دو برابر بیشتر است. علاوه بر این، بیماران دیابتی مبتلا به COVID-19 در معرض خطر بیشتری برای بستری شدن در بخش مراقبت های ویژه و اقامت طولانی مدت در بیمارستان هستند.

این مطالعه نشان داد که در بیماران دیابتی مبتلا به کووید -19، خطر ابتلا به ذات الریه شدید، ترشح آنزیم های آسیب بافتی، سطوح بالاتر نشانگرهای زیستی مرتبط با التهاب در سرم، پاسخ ایمنی تغییر یافته و ضعیف و افزایش خطر حوادث پروترومبوتیک، بیشتر بود.

به طور کلی، نکات واضحی وجود دارد که نشان می دهد پیش آگهی بیماران مبتلا به COVID-19 و دیابت قندی ممکن است با جذب ویروسی تسهیل شده توسط آنزیم تبدیل کننده گیرنده آنژیوتانسین 2(ACE2) ، سطح پایه بالاتر سیتوکین های پیش التهابی همراه باشد که طوفان سیتوکین را با هایپوکسمی و افزایش سطح IL-6  و سیگنالینگ AMPK/mTOR را تسهیل می کند.

ویروسSARS-CoV-2  و بارداری

برآوردهای فعلی نشان می دهد که حدود 10 درصد از زنان باردار به COVID-19 مبتلا شده اند. از این میان، ابتلای قبلی به دیابت، نه دیابت بارداری، با کووید 19 شدید در بارداری ارتباط داشت.

در حال حاضر، اطلاعات محدودی در مورد پیامدهای این بیماری برای مادر، جنین و نوزادان تازه متولد شده ی زنان باردار مبتلا به عفونتSARS-CoV-2  در دسترس است، اما خطرات بالاتری از عوارض بارداری از جمله زایمان زودرس و پره اکلامپسی وجود دارد. شاخص توده بدنی بالا (BMI) و سن بالای مادر در بارداری از دیگر عوامل خطر ابتلا بهCOVID-19 شدید در زنان باردار است.

مسائلی مانند تب، سرفه، دیسترس جنین، زایمان به روش سزارین و لنفوپنی، به عنوان مثال، در درصد کمی از زنان یافت شد. نکته ی قابل توجه این بود که در مطالعات مرور شده توسط نویسندگان هیچ موردی از ذات الریه شدید و مرگ مادر گزارش نشده بود. همه نوزادانی که از این مادران متولد شدند نیز نمرات آپگار خوبی داشتند. علاوه بر این، وجود SARS-CoV-2 در مایع آمنیوتیک، شیر مادر، خون بندناف و سواب گلو نوزادان تشخیص داده نشد.

مکانیسم های بالقوه ی دخیل

گیرنده های ACE-2، در چندین اندام و بافت متابولیک مهم بیان می شود که برخی از آنها شامل سلول های بتا پانکراس، بافت چربی، روده کوچک و کلیه ها هستند. بنابراین، عفونت با SARS-CoV-2 ممکن است منجر به تغییر متابولیسم گلوکز شود، بنابراین پاتوفیزیولوژی دیابت قندی را پیچیده کرده یا منجر به مکانیسم های دیگر مانند کمبود انسولین و افزایش خطر کتواسیدوز دیابتی می شود.

عدم تعادل متابولیکی در بیماریهای ویروسی بخوبی شناخته شده است. SARS-CoV-2 به جزایر پانکراس آسیب می رساند و باعث ایجاد دیابت جدید می شود. در حالی که هیچ مدرکی در حال حاضر در مورد نقش این ویروس در ایجاد دیابت جدید در زنان باردار وجود ندارد، می توان تصور کرد کهCOVID-19 ، همچنین می تواند باعث دیابت بارداری شود.

هیپوکسی ناشی از التهاب ریوی و اختلال عملکرد ناشی از عفونت SARS CoV-2، یک نتیجه بالینی عمده در بیماران COVID-19 است. بیماران دیابتی مبتلا به کووید -19 در معرض خطر بیشتری برای هایپوکسمی بودند که به طور مستقل با مرگ و میر در بیمارستان ارتباط داشت.

آسیب کم هیپوکسیک در جفت و ایجاد وضعیت پره اکلامپسی با وضعیت فوق التهابی در COVID-19 مرتبط است. شواهدفعلی نشان می دهد که پره اکلامپسی ممکن است در بیماران باردار مبتلا به COVID-19 شایع باشد.

وضعیت التهابی شدید مادر ناشی از SARS-CoV-2 می تواند منجر به التهاب در جفت شود. انتقال از طریق جفت نیز مشاهده شده است.

این تغییرات همچنین ممکن است باعث برنامه ریزی بین نسلی[1] شود که شامل تاثیر بر برنامه ریزی جنینی، پریناتال و درون رحمی می شود. در مجموع، این اثرات می تواند منجر به پیامدهای طولانی مدت برای فرزندان شود.

علاوه بر این، به دلیل تمرکز بر غربالگری و مدیریت COVID-19 در دوران بارداری، عوارض می توانند به دلیل محدودیت های قرنطینه و رعایت فاصله اجتماعی، مراقبت های بهداشتی، آزمایش، دارو و رژیم غذایی به این زنان باردار تحمیل شود. در نتیجه ی این اقدامات برای غربالگری و مدیریت کووید، پزشکان ممکن است تنها بتوانند زنان پرخطر را تشخیص دهند و از تشخیص زودهنگام دیابت بارداری ناتوان بمانند. بنابراین پزشکی و مراقبت های دیجیتالی می توانند به عنوان ابزاری نوآورانه شامل مداخلات تله متریک یا استفاده از برنامه های تلفن های هوشمند به رفع این مشکل کمک کنند.

نتیجه گیری

اطلاعات منتشر شده در مورد COVID-19 و زنان باردار مبتلا به دیابت در حال حاضر کافی نمی باشد و دانش در این زمینه به تازگی در حال ظهور است. با این حال، خطرات شدید COVID-19 برای یک زن دیابتی باردار زیاد است.

با توجه به چالش های موجود در مدیریت بالینی، و همچنین تعامل پیچیده و بین نسلی بین COVID-19 و حاملگی های دیابتی، محققان در این مطالعه بر نیاز به توصیه های مبتنی بر شواهد تأکید کردند.

آنها گفتند: ما پیش بینی می کنیم که این بازنگری نقطه ی شروعی برای درک و تجزیه و تحلیل مکانیسم ها و اپیدمیولوژی برای درمان موثر زنان مبتلا به SARS-COV-2 و دیابت در دوران بارداری باشد.

منبع:

https://www.news-medical.net/news/20211011/An-investigation-of-SARS-CoV-2-infection-in-diabetic-pregnancies.aspx

 



[1]trans-generational programming