کشف یک نشانگر ژنتیکی مرتبط با افزایش خطر ابتلا به نوروپاتی محیطی دیابتی

11 ژوئن 2019 - محققان مرکز دیابت جاسلین، با پویش کل ژنوم، یک عامل ژنتیکی مرتبط با توسعه ی نوروپاتی محیطی دیابتی را شناسایی کردند. این یافته یک هدف جدید را برای درمان های پیشگیرانه معرفی نموده است. این تحقیق به صورت آنلاین منتشر و در شماره ی ماه اوت مجله ی Diabetes منتشر خواهد شد.

دکتر Doria ، نویسنده ی ارشد این تحقیق و مدیر ژنوتایپینگ و فنوتایپینگ مولکولی در مرکز دیابت جاسلین و استاد پزشکی در دانشکده پزشکی هاروارد در بوستون گفت: در حالی که نوروپاتی که موجب درد یا بیحسی در پاها و افزایش خطر ابتلا به زخم های پا می شود، یک مشکل عمده برای بسیاری از افراد مبتلا به دیابت است؛ شروع آن در میان افراد بطور قابل توجهی متغیر است، بطوریکه فقط برخی از افراد به این عارضه مبتلا می شوند، و سایرین به آن مبتلا نمی شوند. بنابراین، ما یک جستجوی ژنومی را برای شناسایی عوامل ژنتیکی که افراد مبتلا به دیابت را مستعد ابتلا به این عارضه می کنند یا از آنها در برابر نوروپاتی محیطی دیابتی محافظت می نمایند، آغاز کردیم.

برای این مطالعه، محققان از یک رویکرد پویش کل ژنوم یا GWAS[1] استفاده کردند. از این تجزیه و تحلیل برای یافتن انواع واریته ها یا تغییرات ژنتیکی مرتبط با بیماری در سراسر ژنوم استفاده می شود.   پویش کل ژنوم برای یافتن عوامل ژنتیکی مرتبط با نوروپاتی محیطی دیابتی برای 5168 فرد شرکت کننده در مطالعه ی اقدام بالینی برای کنترل بیماری قلبی عروقی در دیابت (ACCORD)، انجام گردید. از این افراد 4384 نفر دارای شواهدی از نوروپاتی محیطی و 784 نفر بدون این عارضه بودند.

پس از غربالگری میلیونها تغییرات کوچک(واریته های ژنتیکی) در توالی ژنوم ، محققان یک ناحیه ی کروموزومی بنام 2q24 را شناسایی نمودند، که تأثیری قوی بر خطر نوروپاتی محیطی در دیابت نوع 2 داشت. در حالی که مکانیسم دقیق آن هنوز شناخته نشده است، نکاتی وجود دارد که نشان می دهد تغییرات ژنتیکی در این ناحیه ممکن است با تأثیر بر یک کانال سدیمی در اعصاب محیطی کنترل کننده ی انتقال سیگنال های حسی عمل کنند.

 دکتر Doria می گوید: افرادی که حامل واریته ی کمتر شایع آن هستند از نوروپاتی محافظت می شوند و افرادی که نوع شایع تر را در همان محل دارند، مستعد ابتلا به این عارضه هستند. به این معنی که این واریته می تواند یک هدف برای درمان دارویی برای محافظت از مردم در برابر نوروپاتی محیطی دیابتی باشد.

 دکتر Doria می گوید: ما دریافتیم که افرادی با آلل محافظ، دارای تعداد زیادی از این کانالهای سدیم در اعصاب محیطی خود هستند. این نشان می دهد که ممکن است ما بتوانیم از کانال های سدیمی موجود در اعصاب محیطی، برای محافظت از افراد در برابر نوروپاتی، با توسعه ی داروی فعال کننده ی این کانال ها، استفاده کنیم.

این یافته ها در مطالعه ی مستقلBARI 2-D[2] تکرار شد.

دکتر  Hetal Shah نویسنده ی ارشد این مقاله از مرکز دیابت جانسین و مدرس پزشکی در دانشکده پزشکی هاروارد می گوید: این مطالعه مهم است، زیرا اولین تلاش واقعی برای پویش سراسر ژنوم، بمنظور شناسایی ژن هایی است که فرد را مستعد ابتلا به یک عارضه ی دیابت می کنند. نوروپاتی محیطی دیابتی اغلب نادیده گرفته می شود، اما تقریبا یک چهارم از هزینه های سالانه ی بهداشتی در ایالات متحده در زمینه دیابت، صرف نوروپاتی محیطی دیابتی می شود.

یکی از محدودیت های این مطالعه این بود که افراد شرکت کننده در آن تماما سفید پوست بودند، بنابراین ما هنوز نمی دانیم که این یافته ها برای افرادی از سایر نژادها قابل تعمیم است یا خیر.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2019-06-genetic-marker-linked-diabetic-peripheral.html

 



[2] the Bypass Angioplasty Revascularization Investigation 2 Diabetes trial