علت کاهش اثربخشی انسولین شناسایی شد
25آوریل 2018- دانشمندان دانشگاه اوزاکا کشف کردند که ترشح عامل 1 مشتق از سلول استرومال[1](SDF-1) توسط آدیپوسیت ها، اثربخشی انسولین را در آدیپوسیت ها کاهش می دهد و باعث کاهش جذب گلوکز ناشی از انسولین می گردد.
1) القای بیانSDF-1 در آدیپوسیت ها به سبب روزه داری یا به دلیل چاقی. 2) عملکرد اتوکرینی SDF-1 سبب فعال شدن مسیر سیگنالینگ ERKمی شود. 3)سیگنالERK ناشی ازSDF-1،به طور همزمان موجب فسفریلاسیون سرین در پروتئینIRS-1 و تجزیه ی پروتئینIRS-1 می شود.این موجب کاهش 4) فسفوریلاسیون Aktبه وسیله انسولین و 5) جذب گلوکز می شود.
انسولین یکی از هورمون ساخته شده توسط پانکراس است، این هورمون به سلول ها کمک می کند تا گلوکز را از خون دریافت کنند. انسولین به گیرنده های انسولینی متصل می شود تا سوبسترای گیرنده انسولین 1(IRS-1) را فعال کند تا از طریق فسفریلاسیونAkt ، سلول بتواند مولکولهای قند را از خون جذب کند. اگر انسولین اثربخشی خود را از دست بدهد، اکثر سلولهای بدن قادر به جذب گلوکز نخواهند بود و با ادامه ی بالا رفتن غلظت قند در خون، فرد به دیابت مبتلا می شود.
گروهی از محققان به رهبریAtsunori Fukuhara اعلام کردند که آدیپوسیتوکین ها یا پروتئین های سیگنالینگ سلولی که توسط بافت چربی ترشح می شوند، در ایجاد چاقی نقش دارند.با این حال، مشخص نشده است که آیا آدیپوسیتوكینهایی که در خود آدیپوسیتها فعال شده اند، حساسیت انسولین را کنترل می كنند؟ SDF-1، یکی از این آدیپوسیتوکینها می باشد، که در میان سیتوکینها به بیشترین میزان تولید می شود؛ با این حال، اثر آن بر جذب گلوکز در سلول ها تاکنون مورد تجزیه و تحلیل قرار نگرفته بود.
با استفاده از تجزیه و تحلیل پایگاه داده های میکرواری(microarray database analysis)، این گروه از دانشمندان کشف کردند کهSDF-1 عاملی است که بیان آن در آدیپوسیت ها در حالت های ناشتا یا روزه داری و چاقی افزایش می یابد، آنها دریافتند کهSDF-1 اثربخشی انسولین را در آدپیوسیت ها کاهش می دهد.محققان نشان دادند که در موشهای فاقد SDF-1، جذب گلوکز القا شده توسط انسولین افزایش(یعنی کاهش قند خون) و کارایی انسولین (یعنی افزایش حساسیت انسولین) بهبود می یابد.نتایج تحقیقات آنها در ژورنال Diabetesمنتشر شد.
براساس نتایج این مطالعه، انتظار می رود با غیر فعال کردن مسیر سیگنالینگSDF-1، حساسیت به انسولین در آدیپوسیت ها افزایش یابد که منجر به درمان دیابت نوع 2 و چاقی می شود.
منبع و سایت خبر:
Diabetes, 2018; db170706 DOI: 10.2337/db17-0706
www.sciencedaily.com/releases/2018/04/180425093739.htm
[1]فاکتور ۱مشتق از سلول استرومال یاStromal cell-derived factor 1به اختصار«SDF1» که با نام«CXCL12» هم شناخته می‌شود، یک پروتئین از نوعِ کموکین است که در انسان توسط ژن «CXCL12» که بر روی بازوی بلند کروموزوم 10 واقع شده، کدگذاری می‌شود.این پروتئین تقریباً در تمامی بافت‌ها و سلولهای بدن وجود داردو دو نوع آلفا و بتا دارد که هر دو موجب فعال‌شدنِ گلبولهای سفید در مواقع ضروری می‌شوند.