سلول هایی که تشکیل چربی را کنترل می کنند

 20 ژوئن 2018- محققان یک نوع جدید از سلولها را یافته اند که در ذخایر چربی بدن قرار دارند، جائیکه این سلول می توانند به طور فعال از تشکیل سلول های چربی جلوگیری کنند. این کشف با استفاده از ترانس کریپتومیکس تک سلول یا single cell transcriptomics[1]صورت گرفت و راه های کاملا جدیدی را برای مبارزه با چاقی و بیماری های مرتبط با آن مانند دیابت باز نمود.

دو جنبه ی متفاوت از چربی: سمت چپ، سلول های چربی بالغ انسانی رشد یافته در ظرف آزمایشگاه (سبز: قطرات چربی)؛ سمت راست، یک برش از بافت چربی موش در وسط، یک رگ خونی (دایره قرمز) که توسطAregs (فلش ها) احاطه شده است، این سلول ها( Aregs) که بتازگی کشف شده اند قادر به سرکوب ادیپوژنز می باشند.

سلول های چربی یا آدیپوسیت ها در مرکز تعادل تغذیه ای و متابولیکی قرار دارند. ادیپوژنز( تشکیل سلول های چربی بالغ از سلول های پیش ساز خود) با چاقی و مشکلات مربوط به سلامت مانند بیماری های قلبی عروقی و دیابت نوع 2 مرتبط است.
با این حال، ثابت شده است که تشخیص هویت و تعیین خواص مولکولی سلولهای پیش ساز چربی بسیار چالش برانگیز است،زیرا در کنار ادیپوسیتهاو سلول های خونی، بافت چربی شامل تعداد زیادی از سلول های استرومائی است که کار تشخیص را با استفاده از روش های سنتی مانند لیبلینگ(نشانه گذاری) ژنتیکی دشوار می کند.
در یک مطالعه ی جدید، دانشمندان آزمایشگاه Bart DeplanckeدرEPFL، و آزمایشگاه Christian Wolfrum در ETHZو بنیاد سلول های بنیادی سوئیس به رهبری Gianni Soldatiبرای اولین بار از یک تکنیک با وضوح بالا به نام "single cell transcriptomics" برای توصیف انواع مختلفی از سلولهای استرومائی که در ذخایر چربی بالغ قرار دارند، استفاده نمودند.
این تکنیک یک اسنپ شات(تصویر لحظه ای) منحصر به فرد را از ژن هایی که در یک سلول بیان می شود برای هزاران سلول بطور هم زمان ارائه می دهد.از آنجایی که سلول هایی که از یک جمعیت مشابه هستند پروفایل های مشابه ای در بیان ژن دارند، داده های به دست آمده می تواند برای دسته بندی سلول ها با توجه به شباهت های مولکولی آنها استفاده شود.
با استفاده از این روش، دانشمندان ابتدا چندین جمعیت از سلولهای استرومایی را در بافت چربی موش شناسایی کردند.سپس تیم تحقیقاتی این زیرمجموعه ها را از یکدیگر جدا کرد و رفتار سلولی آنها را بطور جداگانه بررسی نمود. آنها به طور غیر منتظره، دریافتند که سلولهای یکی از این زیر جمعیت ها، نه تنها قادر نیستند که به آدیپوسیت ها متمایز شوند، بلکه به طور فعال از طریق یک مکانیسم ترشحی، آدیپوژنز را در سایر سلول های پیش ساز آدپیوسیت مهار می کنند.به همین دلیل محققان این زیرمجموعه را"Aregs" یا "سلولهای تنظیم کننده آدپیوژنز[2]" نامگذاری کردند.
سپس دانشمندان به بررسی سلولهای چربی های انسانی، پرداختند، جایی که آنها حضور یک جمعیت سلولی سرکوب کننده ی ادیپوژنز که مشابه با سلولهای Aregsموش بودند را کشف کردند. این یافته ها دانشمندان را امیدوار کرده است که از سلولهایAregs و یا مکانیسم عمل آنها برای مدولاسیونplacticity[3]  بافت چربی انسان استفاده کنند.در بلند مدت، این روش می تواند توانایی ما را برای کنترل چاقی و حساسیت به انسولین و در نتیجه درمان بیماری های متابولیکی از جمله دیابت نوع 2 بهبود بخشد.
Christian Wolfrum  می گوید: کار ما نشان می دهد که هنوز سلول های انسانی بسیاری وجود دارند که کشف نشده اند، تعدادی از این سلولها مانند  Aregsممکن است برای اهداف پزشکی بسیار مهم باشند.پرفسور Deplanckeمی گوید: کنترل سلول های چربی نه تنها برای بهبود سلامت متابولیک مهم می باشد، بلکه می تواند برای کند نمودن روند پیری نیز اهمیت زیادی داشته باشد، زیرا چندین بافت از جمله مغز استخوان و عضله، سلولهای چربی را در طول زمان در خود جمع می کنند، که بر عملکرد آنها تأثیر منفی می گذارد. بنابراین کشف ما پیامدهای زیست پزشکی گسترده ای دارد و ما نمی توانیم برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این سلول های جذاب صبر کنیم.

منبع و سایت خبر:

Nature, 2018; DOI: 10.1038/s41586-018-0226-8

www.sciencedaily.com/releases/2018/06/180620150132.htm