جراحی بای پس معده در کنترل دیابت و چاقی، نسبت به اصلاح سختگیرانه ی شیوه زندگی موثرتر است

5  مارس 2018- محققان اعلام کردند: نتایج سلامت بیماران تحت درمان با یک فرم از عمل جراحی باریاتریک به مراتب بهتر از بیماران تحت درمان با برنامه ی کنترل شدید دیابت و مدیریت وزن است.
افرادی با چاقی مرضی و کنترل ضعیف دیابت نوع 2، دو گزینه ی متفاوت برای بهبود سلامت خود پیش رو دارند: جراحی باریاتریک(کاهش وزن) و یا مدیریت شدید شیوه زندگی .در یک کارآزمایی بالینی تصادفی، دانشمندان مرکز دیابت جاسلین و بیمارستان بریگهام و بیمارستان زنان دریافتند که سلامت بیماران تحت درمان با جراحی بای پس معده به روشRoux-en-Y ، بعد از سه سال، به طور قابل توجهی بهتر از بیمارانی است که تحت درمان شدید دیابت و برنامه مدیریت سختگیرانه ی وزن بودند.
نویسنده اصلی این مقاله دکتر Donald C. Simonsonاز بخشغدد درون ریز، دیابت و فشار خون بالا در بیمارستان زنان بریگهام گفت: مطالعه ما نشان می دهد که در بیمارانی با چاقی خفیف تا متوسط که به دیابت نوع 2 مبتلا هستند، جراحی بای پس معده منجر به کاهش مداوم وزن، بهبود کنترل گلایسمی و کاهش خطر ابتلا به بیماری قلبی و عروقی در مقایسه با برنامه ی درمان دارویی دیابت و مدیریت شدید وزن می شود. عمل جراحی بای پس معده و برنامه ی مداخله ی دارویی و شیوه زندگی، برنامه هایی تحقیقاتی نیستند، هر دو آنها به طور مرتب برای بیماران در موسسات ما انجام می شوند. این دو روش قابل مقایسه هستند و در بسیاری از بیمارستان ها و سایر مراکز درمانی انجام می شوند.
دکتر Allison Goldfine، مدیر تحقیقات بالینیJoslin و نویسنده ی ارشد این مقاله که در شماره ی اخیر مجله ی Diabetes Careمنتشر شده است، گفت: با توجه به پیشرفت های سریع در سال های اخیر در ارائه ی هر دوی این درمانها، این نوع اطلاعات برای کمک به تصمیم گیری پزشکان و بیماران بسیار مهم است.این مقاله حاصل آخرین نتایج مطالعه ی  SLIMM-T2D(جراحی یا مداخلات شیوه زندگی با مدیریت شدید پزشکی در درمان دیابت نوع 2) است که در آن به طور تصادفی 38 بیمار چاق مبتلا به دیابت نوع 2 برای درمان جراحی درBWH یا برنامه ی مدیریت شدید شیوه زندگی درJoslin شرکت داشتند. شرکت کنندگان این مطالعه به طور متوسط 230 پوند ​​وزن داشته و دارای شاخص توده بدنی(BMI) 36.3  بودند.
پس از سه سال، کاهش وزن متوسط بیماران تحت عمل جراحی به طور قابل توجهی بیش از افراد گروه  مداخله در شیوه زندگی بود( ​​55 پوند در مقایسه با 11 پوند ).همچنین متوسط سطح هموگلوبینA1c گروه جراحی به میزان 1.79درصد کاهش یافت در حالیکه کاهش متوسط سطح هموگلوبینA1cبرای گروه کوهورت مدیریت شیوه زندگی، 0.39 درصد بود.علاوه بر این، خطر بیماری های قلبی عروقی و سکته مغزی در کسانی که تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، به میزان قابل توجهی کاهش یافته بود.
دکتر Goldfine گفت: اگرچه برنامه ی مداخلات شیوه زندگی، در ابتدا در کاهش وزن و کنترل دیابت بسیار موثر بود، اما این پیشرفت در طول زمان بطور قابل توجهی کاهش یافت. او افزود: بیماران تحت درمان با روش بای پس معده، توانایی بالایی برای تغییرات مداوم وزن و بهبود قند خون داشتند و پس از جراحی نیاز آنها به داروهای دیابت، فشار خون و چربی کاهش یافته بود.
هر دو گروه از شرکت کنندگان عموما در گزارش خود به بهبود کلی کیفیت زندگی و کاهش دیسترس در زندگی با دیابت اشاره کردند که پیامدهای مثبت مهمی بودند.افراد گروه جراحی به تاثیر قابل توجه کاهش وزن بر کیفیت زندگی خود و بهبودی بیشتر در زمینه ی عملکرد فیزیکی، عزت نفس و عملکرد کاری خود اشاره کردند.
دکتر Simonsonمی گوید: در نتیجه ی این یافته ها، ما انتظار داریم زمانی که تلاش ها برای کاهش وزن و بهبود کنترل گلایسمی موفق نباشد، پزشکان باید بیشتر عمل جراحی بای پس معده را به عنوان گزینه ای مناسب برای بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و چاقی متوسط ​​و شدید در نظر بگیرند.
با این حال، Goldfineتاکید کرد که درمان باید برای هر یک از بیمارانی که با چاقی و دیابت مبارزه می کنند، بطور اختصاصی بررسی و طراحی شود زیرا عمل جراحی بای پس معده همیشه بهترین گزینه نیست.
روشRoute-en- Y توسط لاپاروسکوپی، از طریق یک برش کوچک در شکم انجام می شود.جراحان یک کیسه کوچک را در بالای معده ایجاد می کنند و آن را به وسط روده ی کوچک متصل می کنند.
برنامه 12 هفته ای موسسه ی جاسلین در مدیریت شدید شیوه ی زندگی، شامل تغییرات در داروهای دیابت برای کاهش وزن، مداخلات غذایی ساختارمند با کاهش مصرف کربوهیدراتها و افزایش مصرف پروتئین و جایگزینی غذاها، تمرینات ورزشی با تاکید بر تمرینات قدرتی و جلسات آموزشی و پشتیبانی هفتگی بود.
دکتر Goldfineمی گوید: هر دو روش جراحی و روش مدیریت شدید شیوه زندگی در حال حاضر از پیشرفت های پزشکی بزرگی هستند که در یک یا دو دهه ی گذشته به دست آمده اند.روشهای جراحی قدیمی، بسیار تهاجمی و با ریسک های شدید جراحی و عوارض و عدم موفقیت همراه بودند.

عمل جراحی لاپاروسکوپی به جای جراحی باز، بیشترین تاثیر را در بهبود تجربه جراحی و ترمیم پس از عمل داشت، اما ما تکنیک های جراحی را از قبل از عمل یعنی از مرحله ی ارزیابی تا مراقبت های بعد از عمل بهبود داده ایم. در سال های اخیر گزینه های دارویی نیز با عرضه ی کلاس های جدیدی از داروهای دیابت مانندآگونیست گیرنده یGLP-1  و مهارکننده های SGLT2  به طور قابل ملاحظه ای بهبود یافته اند، این داروها قند خون را پایین آورده و به کاهش وزن کمک می کنند و با خطر هیپوگلیسمی کمتری همراه می باشند.
یکی دیگر از بخشهای مطالعه ی  SLIMM-T2D، بررسی یک رویکرد جایگزین برای جراحی باریاتریک، بنام روش "باند قابل تنظیم"[1] است که در اطراف بخش فوقانی معده قرار می گیرد و میزان تنگی آن قابل تنظیم می باشد. تحقیقات پیشین نشان داده است که جراحیRoux-en-Y باعث کاهش وزن و کنترل دیابت بهتری نسبت به باند قابل تنظیم می شود، اما همچنین هورمون ها را بطور متفاوتی تغییر می دهد و مجموعه ای از عوارض را موجب می شود. در نتایج تحقیقاتSLIMM-T2D که قبلا منتشر شده است، شرکت کنندگانی که تحت درمان با روش باند قابل تنظیم و یا مدیریت شدید شیوه زندگی بودند، پس از یک سال کاهش مشابه ای را در سطح قند خون تجربه کردند. البتهشرکت کنندگان در گروه باند قابل تنظیم کاهش میانگین وزن بیشتری را تجربه نمودند(30 پوند در مقایسه با 19 پوند).
تیم تحقیقاتیJoslin وBWH در حال حاضر در یک مطالعه ی بزرگتر به نامARMMS-T2D[2]  با هم در حال همکاری هستند. در مطالعه ی  ARMMS-T2D ، حدود 240 بیمار از چهار تحقیق تصادفی، کنترل دار در مقیاس کوچک (از جمله SLIMM-T2D  ) تحت نظارت قرار گرفته اند تا دانشمندان نتایج روش جراحی باریاتریک را با مداخلات شیوه زندگی مقایسه کنند.

منبع و سایت خبر:

Diabetes Care, 2018; dc170487 DOI: 10.2337/dc17-0487

www.sciencedaily.com/releases/2018/03/180305142420.htm